ادویه جات

۱۱ – خوردن پیاز همراه با غذا‌های چرب، مخصوصاً در مهمانی‌ها یا مسافرت ها، سبب هضم چربی‌ها می‌شود.

۱۲ – در استعمال خارجی، پیاز پخته، تسکین دهنده‌ی سوختگی‌ها و بواسیر است.

۱۳ – مرهمی که از پیاز خام رنده شده درست می‌کنند اگر به پایین شکم بگذارند، خروج ادرار را آسان می‌سازد و اگر بر روی پیشانی گذاشته شود سردرد‌های شدید نیمه‌ی سر و سردرد‌های عصبی را آرام می‌کند.

۱۴ – تحریکی که در هنگام پوست کندن پیاز حاصل می‌شود، درد‌های شدید نیمه‌ی سر (میگرن) را بر طرف کرده و زکامی را که تازه شروع شده است از بین می‌برد.

۱۵ – برگ‌های سبز پیازچه که بیش‌تر هنگام بهار یافت می‌شود، دارای مقدار زیادی ویتامین C است.

۱۶ – پیاز، تقریبا تمام خواص سیر را در معالجه‌ی فشارخون، مرض قند، درمان بیماری کرمک و … را دارد.

۱۷ – مصرف پیاز پخته، باعث لینت یا نرمی مزاج می‌شود.

۱۸ – پیاز پخته، حبس البول و کم شدن ادرار را شفا می‌دهد و ادرار آور خوبی است.

۱۹ – مصرف پیاز پخته به هر شکل که باشد برای رفع ناراحتی‌های روحی مفید است.

۲۰ – مصرف پیاز پخته شده در سرکه، برای تقویت هاضمه، زردی (یرقان)، ورم طحال و استفراغ صفراوی مفید است.

۲۱ – اگر با آب پیاز چیزی روی کاغذ بنویسید، دیده نمی‌شود، ولی همین که آن را گرم کنید و حرارت دهید، کلمات ظاهر می‌گردد.

۲۲ – وجود ترکیبات گوگردی در پیاز، موجب جلوگیری از تجمع پلاکت‌ها شده، از لخته شدن خون داخل رگ‌ها پیشگیری می‌نمایند.

۲۳ – آب پیاز برای دندان درد مفید است. برای تسکین درد باید آب پیاز را روی دندان ریخت و کمی نگاه داشت، این عمل را می‌توان با پنبه انجام داد.

۲۴ – برای برطرف ساختن صدای داخل گوش می‌توان پنیه‌ای را به پیاز آغشته کرد و در گوش قرار داد. به زودی صدای گوش شما برطرف می‌شود.

۲۵ – خوردن پیاز خام در روز خستگی شما را برطرف می‌نماید و اعصاب را تسکین می‌بخشد.

۲۶ – برای معالجه‌ی ترک خوردگی دست، یک پیاز تازه را رنده کنید و آب آن را به مدت ۱۲ دقیقه روی دست خود بمالید. اگر هر روز دو بار این کار انجام شود، ترک‌های دست شما بهبود خواهد یافت.

۲۷ – برای معالجه‌ی ورم و آماس بدن می‌توان ۲عدد پیاز را رنده نمود و یک لیتر شیر که به جوش آمده است را داخل آن ریخت و پس از ۲۴ ساعت که دم کشیده و سرد شد، آن را صاف نمود و هر روز سه لیوان کوچک از آن را نوشید.

۲۸ – برای درمان نیش زنبور و مگس می‌توانید یک پیاز تازه را رنده کنید و آب آن را به صورت پماد و مرهم روی محل نیش زدگی بگذارید. پس از مدتی ورم کم شده و درد تسکین پیدا می‌کند.

۲۹ – برای معالجه‌ی کورک و دمل نیز می‌توان از روش بالا سود جست.

۳۰ – پیاز به دلیل داشتن موادی از جمله پروستاگلاندین ها، رگ‌های خونی را گشاد می‌کند و موجب کم شدن فشار خون می‌شود.

۳۱ – پیاز دارای مخمر است که برای آسان نمودن هضم نشاسته مفید است. باید توجه داشت هضم پوست‌های نازکی که ورق پیاز را پوشانده خیلی دشوار است و باید هنگام مصرف آن را جدا نمود.

۳۲ – پیاز اشتها آور و کاهش دهنده‌ی ناراحتی‌های مربوط به نفخ شکم و … است.

۳۳ – پیاز برای پیش گیری از ابتلا به تصلب شرایین هم به کار می‌رود. سازمان بهداشت جهانی مصرف پیاز را برای درمان نارسایی‌های رگ‌های خونی سالمندان توصیه نموده است.

۳۴ – پیاز به واسطه‌ی داشتن انسولین گیاهی، موجب شفای بیماری دیابت می‌گردد، پس برای اشخاص مبتلا به بیماری قند مضر نیست.

۳۵ – پیاز دارای هورمون دیاستازی است که غدد اشک و آمیزشی و گوارشی را تقویت می‌کند. این مواد در اثر حرارت از بین می‌روند؛ بنابراین پیاز پخته در هاضمه تأثیری ندارد و اشک آور هم نیست.

۳۶ – بو کردن آب پیاز به ویژه زمان پوست گرفتن آن، برای به هوش آمدن فردی که سست یا بی هوش شده و همچنین برای رفع تشنج، بسیار مفید است.

فلفل سفید برای جلوگیری از زخم معده:

خواص آنتی اکسیدانی و همچنین قدرت بهبود سیستم گوارش کاپسایسین، فلفل سفید را به یک راهکار کامل برای جلوگیری از زخم معده تبدیل کرده است. زخم ها بیشتر توسط باکتری در معده و روده ها ایجاد می شوند. مصرف فلفل سفید می تواند باکتری ها را از بین برده و اسیدی بودن معده را تثبیت کند و از مشکلات گوارشی دیگر ما را حفظ کند.

فلفل سفید برای تثبیت سلامت دندان:

بعضی افراد از فلفل سفید به عنوان درمان جایگزین برای دندان درد استفاده می کنند که عمدتا به منظور تسکین درد استفاده می شود. نه تنها برای دندان درد، بلکه فلفل سفید جهت جلوگیری از پوسیدگی دندان نیز استفاده می شود.

فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه‌های ساقه خیز و کوتاه که میوه آن ادویه‌ای است با طعم تند و سوزنده. گیاهی دارویی – خوراکی و دارای طعمی تند.

فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگ‌های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ‌های سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود.

فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد. به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. با کشف قاره آمریکا نوع جدیدی از فلفل بومی قاره آمریکا کشف شد.
در یونان باستان از فلفل نه تنها به‌عنوان ادویه بلکه به عنوان پول و هدیه استفاده می‌شد. در قرون وسطی، سرمایه یک فرد براساس مقدار فلفل سیاه ذخیره شده وی سنجیده می‌شد. فلفل سیاه علاوه بر طعم دادن به غذا، طعم کهنگی غذا را نیز می‌گیرد.